fal krótkich
Encyklopedia PWN
telekom. linia transmisyjna służąca do dwukierunkowego przesyłania sygnałów za pośrednictwem fal radiowych (gł. mikrofal), ukształtowanych w wąską wiązkę za pomocą kierunkowych anten nadawczo-odbiorczych.
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
radiostacja
telekom. urządzenie lub zespół urządzeń radiokomunik. umożliwiających nadawanie i odbieranie sygnałów radiowych (informacji przenoszonych za pomocą fal radiowych).
[łac.],
sposób nawiązywania łączności radiowej (radiokomunikacja), na falach radiowych krótkich i ultrakrótkich, przez osoby (amatorów wyposażonych w odpowiednie urządzenia nadawczo-odbiorcze) uprawnione do tego przez władze adm. danego kraju;
urządzenie elektroniczne przeznaczone do selektywnego odbioru sygnałów niesionych przez fale radiowe (emitowane przez nadajnik radiokomunikacyjny), a także do ich przetwarzania, ewentualnie rejestracji.
